Bezien vanuit een ouder langs de lijn en een speler op het veld
Als je aan snert denkt, dan denk je aan kou. Nou, die was er wel op zaterdagochtend 4 januari 2025. Dik ingepakt begonnen de spelers O13 en O14 een beetje onwennig aan hun wedstrijden. Je kon wel merken dat er de afgelopen weken vooral was gefeest en niet was getraind. Ze moesten er duidelijk nog een beetje inkomen. Maar naarmate het toernooi vorderde werd het spel ook iets beter. Een goede training en een goed begin van het jaar dus. Dan kunnen de spelers in februari weer gaan vlammen in de competities.
Langs de lijn was het behoorlijk fris voor de ouders. Je kon duidelijk een verschil merken tussen het hoofdveld (waar het niet zo waaide) en veld 2 (waar de wind vrij spel had). Voor de ouders langs de lijn was het vooral een weerzien met bekenden, handen schudden en de beste wensen meegeven voor het nieuwe jaar. Eigenlijk is het snerttoernooi ook gewoon één lange Nieuwjaarsreceptie van v.v. SVI, die de hele dag doorgaat en die wordt afgesloten met de Nieuwjaarstoespraak van de voorzitter en live muziek.
De snert was zeer welkom deze dag. Er gaat niets boven een kopje lekker warme snert na een tijdje buiten hebben staan blauwbekken. Deze keer moest er voor betaald worden (€ 1), maar het geld is bestemd voor het vieren van het 75-jarig jubileum van de vereniging. Eigenlijk was het dus eten voor een feestje; wij blij, de club blij. De soep smaakte heerlijk, dus wij zijn ook maar voor een refill van ons kopje gegaan. Krijgen wij een nog groter feest! Opgewarmd en voldaan konden wij weer naar huis.
Nadat de jeugd in de ochtend de kou had getrotseerd was het in de middag de tijd voor de senioren. Ook hier hadden de meesten al een tijdje niet meer fanatiek gesport. (hangend op de bank naar WK darts kijken, kan je niet fanatiek sporten noemen). Eindelijk mag je weer achter een bal aanrennen, de bal veroveren, een mannetje uitkappen, daarna de volgende tegenstander omspelen en vervolgens de bal in de kruising schieten.
Dit is hoe elke speler dacht dat hij/zij voetbalde, maar in de praktijk blijkt het toch iets minder soepel, na een maand zonder voetbal. Voordat de wedstrijden beginnen staan de spelers al te trappelen langs de zijlijn. Maar dit is vooral omdat het zo koud is. Dan toch eerst maar mensen de hand schudden en de beste wensen voor het nieuwe jaar geven. Ja ook aan de tegenstanders voor de volgende wedstrijd. En dan sta je op het veld te spelen tegen bekenden. En ja, dan doet het pijn als uitgerekend je kleine broertje tegen jou weet te scoren.
Tegen wie je ook speelt, je wilt toch winnen. En de nul houden. Of in elk geval een puntje pakken. Of in elk geval niet afgaan. En dus werd er weer gepuzzeld met opstellingen. Moest er een tactiek worden bedacht om v.v. SVI 1 tegen te houden. En een tactiek om de kou te verslaan. Moeten we echt een korte broek aan? Ja dat staat in de spelregels. En dus werd het een sport om het uittrekken van de warme trainingsjas en broek zo lang mogelijk uit te stellen. Bij sommigen kwam van uitstel afstel, en werd er toch in de lange broek gevoetbald.
Er worden weddenschappen bedacht waarbij de verliezer een rondje snert moet indoen. Achter mij in de rij voor een heerlijk bakje snert, sluit ook de trainer van het eerste aan. Hij weet dan nog niet dat zijn team later op de middag veel moeite zou hebben om ons team (SVI 9) te verslaan. Langs de lijn staan kinderen te kijken hoe papa probeert te scoren. Of in elk geval probeert warm te blijven, want papa denkt dan al niet meer aan Vollgasfussball en een slotoffensief, maar aan een warme douche en de warmte van de kantine.
