Bezien vanuit een ouder langs de lijn en een speler op het veld
3-1
Wat doe je als een echte PEC-supporter bent. Als het koud is. Als jouw club tegen PSV moet spelen, de ploeg met de beste verdediging van de competitie. Wat doe je als PEC Zwolle om 16.30 uur moet voetballen, maar je moet zelf om 14.30 uur voetballen? Red je het dan wel met je planning? Hoe snel moet je dan fietsen? Hoop je dan dat de scheidsrechter iets eerder affluit? Vraag je aan de leider of je eerder gewisseld kan worden zodat je nog snel even kan douchen?
Voor de wedstrijd verzamelt ons team in de kantine bij HTC voor een uitwedstrijd. Een inhaalwedstrijd, tegen het team met de beste verdediging van de competitie. Buiten is het koud. Gevoelstemperatuur onder nul. De leider heeft een extra dekentje meegenomen voor de wisselspelers. Dan komt de trainer van de tegenstander: “Jongens de wedstrijd begint 15 minuutjes later.” Niet omdat er vuurwerk op het veld is gegooid, of omdat het veld eerst nog sneeuwvrij gemaakt moet worden. Maar wel omdat het veld, het enige beschikbare veld met dit weer, nog bezet zal zijn omdat de wedstrijd daarvoor later is begonnen.
Nu weten de spelers die nog naar PEC willen gaan zeker dat ze de aftrap van PEC-PSV gaan missen. “Als jullie het stadion inkomen staat PEC waarschijnlijk al 0-2 of 0-3 achter.”
HTC wordt verslagen. De takken van de bomen zijn wit van de kou. Onze vingers zijn koud. Maar drie punten zijn het belangrijkst. Aan een van de PEC supporters die straks nog naar het stadion gaan, wordt gevraagd of hij ook zo’n supporter is die zelfs met min 3, zijn club in blote barst aanmoedigt? “Nee, dat doe ik alleen als ze winnen.”
Als ik de kleedkamer uitkom en de kantine binnenwandel, is de wedstrijd tussen PEC en PSV al vijf minuutjes aan de gang. Op het grote scherm, kijk ik naar de linkerbovenhoek. Het staat 1-0, zoals verwacht. Of wacht… 1-0 en dus niet, 0-1. PEC staat voor, en verslaat verrassend de koploper van de Eredivisie met 3-1. Dezelfde uitslag als waarmee wij HTC versloegen.