Bezien vanuit een ouder langs de lijn en een speler op het veld
Toernooitje
Van tevoren weet je nooit hoe de dag op een toernooi gaat verlopen. Soms komen ze thuis met een mooie beker of medaille en soms met helemaal niets. Met een prijs is de sfeer in huis op zaterdagmiddag vaak wat beter dan zonder, maar vandaag was een uitzondering op deze regel. Geen prijs, maar wel een mooie dag en een vrolijk mannetje thuis. Hoe dan?
JO13-3 had op zaterdag 1 maart 2025, samen met heel veel andere SVI-teams, een Voorjaarstoernooi bij v.v. OWIOS in Oldebroek. OWIOS? Ja, OWIOS: OverWinnen Is Ons Streven. Een mooie locatie in Oldebroek, met heel veel velden en bouwborden met mooie plaatjes van het nieuwe clubhuis dat in aanbouw is. Uit zeer betrouwbare bron weten wij inmiddels dat in het clubhuis ook mooie schermen en top geluidsinstallaties worden gerealiseerd. Dat wordt wel wat daar.
Net als OWIOS waren de boys van SVI vol goede moed om vandaag te gaan winnen. Het was wat frisjes, zeker langs de lijn (een zonnetje heb ik niet gezien), maar om te voetballen was het prima weer. Maar vandaag waren onze mannen niet echt in hun beste doen.
De eerste wedstrijd kwamen ze moeilijk uit de startblokken en kwamen snel op 0-2 achterstand. Ze wisten dit nog netjes terug te brengen naar 2-2 en met een betere afronding had het zo maar 2-4 kunnen worden. De wedstrijden daarna werden de tegenstanders wat fysieker en werd het wat zwaarder. In de afronding ontbrak het soms een beetje aan scherpte. Gevolg was, dat ondanks de goede en positieve coaching van de coaches en de inzet van de boys, de andere wedstrijden werden verloren. De deskundige vaders langs de kant (er waren vandaag geen moeders aanwezig?) werden er soms moedeloos van. Maar de sfeer onder de vaders en coaches bleef uitmuntend.
En nu komt het allermooiste van de dag: de mannen bleven zelf ook vrolijk. Waar normaal gesproken de koppies gaan hangen bij elk verlies, bleven ze vandaag tussen de wedstrijden door: kletsen, klooien, ballen onnodig wegschieten, elkaars eten en drinken afpakken, schreeuwen, in de weg lopen, zingen, aan elkaar zitten, zich als ware PEC Zwolle-hooligans gedragen naar mensen uit Deventer en vooral: heel veel lachen. Ook toen wij zonder beker of medaille naar huis gingen. Het was precies zoals een van de coaches die dag tegen mij zei: deze gasten vinden het gewoon leuk om met elkaar te voetballen. Ik denk dat hij gelijk had, want ik had zaterdagmiddag een vrolijk mannetje thuis zitten, zonder prijs. Dat kan alleen maar als je het met je team naar je zin hebt gehad. Daarom mijn petje af voor de boys en coaches van JO13-3. Verrek, daarom had ik het koud zaterdag! Ik had wel handschoenen bij me, maar geen muts of petje…
N.B. Zaterdag 8 maart 2025 waren de mannen nog altijd vrolijk, ze wonnen in een schitterend lentezonnetje met 0-4 van CSV’28 JO13-5.